Տնային աշխատանք
Կարդա՛ Ռ. Բրեդբերիի ,,Գիշերային հանդիպում,, պատմվածքն ամբողջությամբ:
1. Այդ գիշեր օդում զգալի էր Ժամանակի բույրը։ Նա ժպտաց, մտովի գնահատելով իրստեղծած պատկերը։ Վատ միտք չէ։ Իսկապես, ինչպե՞ս է բուրում ժամանակը, նրանից փոշու, ժամացույցների, մարդկանց հոտ է գալիս։ Մտածենք, թե ինչպե՞ս է հնչում ժամանակը, ջրիկաթիլքի նման, որ շիթ առ շիթ հոսում է մութ քարանձավում։
Կանչող ձայնի նման է, դատարկարկղի կափարիչին թափվող հողի թմփոցի։ Անձրևի նման է։ Շարունակենք և հարցնենք, թեինչի նման է Ժամանակը, ձյան պես է, որ անաղմուկ իջնում է մութ ջրհորը կամ՝ հին համրկինոնկարի, որտեղ հարյուր միլիարդավոր անձինք նոր տարվա օդապարիկների պես ընկնումեն ցած՝ անէություն։ Ահա թե ինչպես է բուրում Ժամանակը և թե ինչ տեսք ու ձայն ունի։ Իսկ այս գիշեր, Թոմասը ձեռքը հանեց պատուհանից, նույնիսկ թվում է՝ կարելի է շոշափել Ժամանակը։
Գրավոր շարադրի՛ր մտքերդ՝ Ինչի՞ է նման ժամանակը, նրա ձայնը…
Նախ սկսենք նրանից, որ ժամանակը մարդ չի կարող շոշափել: Նա նույնիսկ՝ կարող է ժամանակ պահել և սպասել: Եթե մարդ ինչ-որ վայր պետք է գնա և ասենք, թե նա պահել է երեսուն րոպե ժամանակ և այդ ամենի վրա կենտրոնացել է, նրա պահած ժամանակը ավելի երկար կթվա, որ երեսուն րոպեն ոնց, որ երկու ժամ լիներ: Մարդ, եթե ժամանակ է պահել և դրա վրա ուշադրություն չի դառնում այդ ժամանակը շուտ է անցնում: Ժամանակը ինձ համար ոնց, որ անձրև լինի: Այն գալիս է, գալիս է և վերջանում:
2. Մեկնաբանի՛ր միտքը , համաձա՞յն ես արտահայտած գաղափարի հետ:
Բայց Թոմասը լողացել էր Երկրի կապույտ գետերում, որի ափերով անցնում էին անծանոթ մարդիկ, օտար մարդկանց հետ սեղան էր նստել օտար տներում, և միշտ նրա լավագույն զենքը
եղել էր ժպիտը։ Նա իր հետ ատրճանակ չէր վերցնում։ Այժմ էլ Թոմասը դրա կարիքը չէր զգում, թեկուզ սրտի խորքում վախ կար։
Այս մտքի հետ ես մի կողմից համաձայն եմ՝ մի կողմից էլ ո՛չ: Համաձայն եմ, որովհետև Թոմասը, եթե նստել էր օտար մարդկանց հետ նա կարող էր պատկերացնել Մարսի մարդկանց բնավորությունները: Ճիշտ է բնավորություններ տարբեր են լինում, բայց մոտավորապես նա կարող էր պատկերացնել: Թոմասը Մարսում կունենար՝ ընկերներ և նրանց հետ շփում, իսկ իր միջի վախը կանհետանար: Համաձայն չեմ, որովհետև Թոմասը առանց նրանց բնավորությունները իմանալու, կարող էր նրանց հետ նստել սեղանի շուրջը, մի լավ հաց ուտել և այդ մարդիկ կարող էին նրան վնաս հասցնեին և նրան սպառնաին, իսկ ադպես վախը իր սրտի խորքում ավելի կշատանար:
- Բառերը ոչինչ են, ավելի՝ քան ոչինչը։ Իսկ ի՞նչն է կարևոր…
Բառերը ոչինչ են, ավելի՝ քան ոչինչը։ Իսկ ի՞նչն է կարևոր: Այս մտքի հետ համաձայն եմ, քանի որ կան մարդիկ, որ մի բան խոսք են տալիս, իսկ հետո՝ չեն անում: Ինձ թվում է, որ ամեն մարդու համար ասելն հեշտ է, բայց հետոն անբացատրելի: Ինձ համար կարևոր է՝ մարդու խոստումը: Մարդ պետք է իր խոսքի տերը լինի և իրեն վերաբերվող ամեն բան կատարի: Կան մարդիկ, որ իրենց խոսքի տերն են, իսկ կան մարդիկ, որ ո՛չ: Միշտ եղեք ձեր խոսքի տերը, այլապես ում խոսք տված կլինեք և չեք կատարի, նա ձեր հանդեպ վստահությունը կկորցնի: Եթե խոսք եք տալու և չեք կատարելու, իմաստ չունի ասելու: